Życiorys

          Katarzyna de Bar urodziła się 31 XII 1614 r. w małym miasteczku Saint - Die w Lotaryngii w zamożnej rodzinie mieszczańskiej. Nauki początkowo pobierała w domu wraz z rodzeństwem od swojej matki, następnie najmowano nauczycieli, zwłaszcza od sztuk pięknych - muzyki i rysunku.

          Po śmierci matki Katarzyna oznajmiła spowiednikowi i ojcu o zamiarze wstąpienia do klasztoru - spowiednik nie pochwalił, ojciec nie zgodził się, bo nie chciał jej stracić. Jednak po kilku miesiącah nalegań wyraził zgodę. Wybrał dla niej klasztor Anincjatek, 20 km od Saint - Die. Katarzyna wstąpiła tam w listopadzie 1631 r. Wiosną 1632 r. miały miejsce jej obłóczyny i nadanie nowego imienia: była odtąd s.Katarzyną od św. Jana Ewangelisty. Profesję (od razu wtedy wieczystą) złożyła w 1633 r. i tego samego roku została zastępczynią przełożonej, a niedługo potem przełożoną młodej wspólnoty. Matka Katarzyna, mimo że nie skończyła jeszcze 20 lat, rozumiała, że powinna dawać wspólnocie dobry przykład i sama pierwsza pełnić wszystko, czego od innych wymaga.

          W czasie wojny 30-letniej Siostry musiały uciekać ze swojego klasztoru aż dotarły do Commercy. W tym też czasie Matka została wybrana przełożoną na następną kadencję. Po kolejnej epidemii, która nawiedziła klasztor, Matka wraca z 4 Siostrami do Saint - Die, gdzie w domu rodzinnym tworzą prowizoryczny klasztor. Po jakimś czasie porozsyłała Siostry do różnych klasztorów Anuncjatek, a sama po dokładnym przemyśleniu, przeszła do zgromadzenia Benedyktynek w Rambervillers, przyjmując imię s.Katarzyny od św. Mechtyldy (nazywano ją s.Mechtyldą). Nowe imię i habit benedyktyński przyjęła 2 VII 1632 r.  12 VII 1640 r. s.Mechtylda złożyła śluby wieczyste na Regułę św. Benedykta.

          W czasie wojny zgromadzenie musiało się rozdzielić, przedtem jednak Siostry przyjęły nowe imiona. Siostra Katarzyna przyjęła imię s.Mechtyldy od Najświętszego Sakramentu. Razem z s.Ludwiką od Wniebowstąpienia wyjechała do Paryża. Następnie przez 3 lata pełniła urząd przełożonej w klasztorze Benedyktynek w Caen dla sprowadzenia na właściwe drogi życia zakonnego zagubionych Sióstr tejże wspólnoty. Następnie w 1650 r. została wybrana przełożoną klasztoru w Rambervillers, jednak po 8 miesiacach musi przenieść się do Paryża.

          Wiosną 1652 r. ks.Gontier występuje z planem założenia domu nieustającej adoracji wynagradzającej przy ulicy du Bac. Spotyka sie z poparciem wielu osób, a przewodniczenie nowej wspólnocie poproszono Matkę Mechtyldę. Matka się zgodziła, ponieważ adoracja w duchy wynagrodzenia od dawna była pragnieniem jej serca.

          25 III 1653 r. odbyło się uroczyste wprowadzenie Najświętszego Sakramentu do kaplicy Sióstr i tym samym został oficjalnie założony zakon Benedyktynek od Nieustającej Adoracji Najświętszego Sakramentu.  20 X 1660 r. M. Mechtylda otrzymała od papieża Aleksandra VII breve zatwierdzające jej przejście do nowego zgromadzenia.

          W 1654 r. zakupiono w Paryżu plac przy ulicy Cassette i rozpoczeto budowę kościoła i klasztoru, gdzie Siostry osiadły już na stałe.  Był to pierwszy klasztor Instytutu. Powstawały tez nowe fundacje:

- Toul (5 XI 1664)

- Rambervillers (28 IV 1666)

- Nancy (8 IV 1669)

- Rouen (1677)

- Paryż (1684)

- Caen (1685)

- Warszawa (1687)

- Chatillon (1688)

- Dreux (1693)

          Za życia matki powstało więc 10 klasztorów Instytutu. Ze wszystkimi klasztorami Matka miała kontakt, czuwała nad rozwojem, pisała do Sióstr listy.

          Matka Mechtylda zmarła 6 IV 1698 roku w wieku 84 lat.

Jej ostatnie słowa:

"O czym Matka myśli?"

"Uwielbiam i poddaję się."

Ostatnie słowa do Sióstr:

"Niech się rzucą na przepadłe w ramiona Najświętszej Panny".